با بالا رفتن سن، مفاصل همه ما دچار فرسایش می شوند. این فرسایش در برخی افراد در سنین پایین تر و با شدت بیشتری پیش می رود. وزن زیاد، فعالیت های سنگین؛ اعم از ورزشی یا شغلی، صدمات، بیماری های مفاصل نظیر اختلالات در استخوان سازی، بیماری های التهابی مفاصل، عفونت های قبلی و تومور های استخوانی، همگی در تخریب مفاصل نقش دارند
گام اول در مواجهه با مفصل در حال فرسایش، تسکین درد است. نقطه اتکای اصلی در این مرحله مصرف داروه های ضد التهاب غیر استروییدی، نظیر دیکلو فناک؛ سلککسیب، ناپروکسن، ملوکسیکام، ایبوپروفن و … هستند. در این مرحله به بیمار توصیه می شود از عصا استفاده کند، از وزن خود بکاهد و یا فعالیت های خود را متعادل کند. نکته مهم دیگر تقویت عضلات است که از میزان درد و شدت تخریب می کاهد. در این مرحله ممکن است پزشک در مفصل بیمار ترکیبات کورتونی و یا ژل هیالورونیک اسید تزریق کند، اگر چه ممکن است نتایج قطعی به همراه نداشته باشد.
اگر درد با این شیوه ها کاهش پیدا نکند و در فعالیت های روزمره بیمار اختلال اساسی ایجاد کند و یا اگر مفصل محدودیت حرکت شدید پیدا کند و یا شکل آن عوض شود، بویژه در مفاصل بزرگ مانند زانو، ران، شانه و آرنج، تعویض مفصل به عنوان گام دوم و یک انتخاب مهم مطرح می شود.
در تعویض مفصل سطوح تخریب شده با قطعات از پیش ساخته شده تعویض می شوند و راستای مفصل حتی الامکان به شکل طبیعی نزدیک می شود